فریاد که سوز دل عیان نتوان کرد با کس سخن از داغ نهان نتوان کرد
اینها که من از جفای هجران دیدم یک شمه به صد سال بیان نتوان کرد
هنوز هم که تماس از خانه دارم قلبم بالا و پایین می پرد دلم انتظار می کشد گوشم بهانه می گیرد برای شنیدن صدایت . زبانم بیقرار است
برای پرسیدن احوالت . چه کرده ای با من؟
دلم برای سلام و احوالپرسی صمیمانه ات ، گفتگوی خودمانیت و راهنمایی های ذکاوتمندانه ات تنگ است. یاد دل دریایی ات مرا دلتنگ کرده است. چگونه است یاد دل عظمیت در دل تنگ من خانه کرده است.چه کرده ای با من؟
نمی دانم چرا این دست ها بلرزه درآمده اند حتماّ دل تنگ دست دادن با دست های پر توان و مهربان پدرند. ای مهربان من چه کرده ای با من؟
پا های من شما را چه شده است دیگر یارای تحمل این داغ را ندارید زیر بار این داغ کمر خم کرده اید
ای عزیز دل شرح فراقت بازگو شدنی نیست . کدامین گوش ها قادرند این درد دوری را بشنوند.کدامین کمر ها زیر بار این داغ خم نمی گردد.
ای دل تو را چه شده است چرا به هر ندایی به لرزه در می آیی؟ دل تنگ من دانم یارای پنجه در انداختن نداری .
ای نفس از چه برآیی؟ای سینه تنگ از چه نشکافی؟
همه گویند درد و داغ و هجران در پیچ و تاب زمان کم رنگ می شوند اما ای جان من تو فراتر از زمانی. هنوزم گفتن یاد تو برایم عذاب آور است چرا چرا باید بگویم یاد تو؟ یاد برای آن کسی است که فراموش شدنی است. اما نفس من بدون تو بر نمی آید. این نفس ها شهادت می دهند که تو در جان من سکنی گزیده ای. من پر از غصه ی قصه هاتم ای عزیز دل.دلی که متعلق به توست.
دست تو و سرمن ، سر منو بی پناهی ؛ بی پناهی هیچ است هیچ که غمی ندارد .دست منو خاک گور، دست و خاک که هیچ است ،خاک و سر من، سر در راه عزیزم که هیچ است، خاک و جان جان در ره تو.
عصیانگری و سرکشی قلب من بی بهانه نیست ز فراق توست ای عزیز دل من. نمیدانم با این حواس پرت چه کنم هی گویم دل من، آخر دلی که یاد تو در آن آشیانه کرده دگر مال من نیست.
گوش دل من تشنه شنیدن زمزمهی صمیمانهات با حضرت دوست است، پس از آن دعاهای بی ادعایت بر سر سجدهی حق نوایی گوشهایم را نوازش نکرده است. شعلهی محبتت در دل من تا به ابد سوزان است سوز دل من از همه کس پنهان است.
زیبا و تاثر برانگیز بود.
ده دقیقه سکوت به احترام دوستان و نیاکانم غژ و غژ گهواره های کهنه و جرینگ جرینگ زنگوله ها… ما باید مادرانمان را دوست بداریم وقتی اخم می کنند و بی دلیل وسایل خانه را به هم می ریزند ما باید بدویم دستشان را بگیریم تا مبادا که خدای نکرده تب کرده باشند ماباید پدرانمان را دوست بداریم برایشان دمپایی مرغوب بخریم و وقتی دیدیم به نقطه ای خیره مانده اند برایشان یک استکان چای بریزیم پدران ‚ پدران ‚ پدرانمان را ما باید دوست بداریم
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
خیلی زیبا بود
با تشکر از همه همشهریان بالاخص عزیزانی که این مطلب را خوانده و نظر گذاشتند
باید نگریست. چه بسا تا غم نبینی در بطن این مفاهیم نخواهی رفت. به عبارتی به دریا رفته می داند مصیبتهای طوفان را…
خوشبختی یعنی اینکه بدانی قلب پدر هنوز می تپدد قلب مادر هنوز می تپد خوشبختی ازین بالاتر نیس خدایاااااااا شکرررتتتتتتتتتتتتت ک می تپد
خدایا آن قلب های زیبایی که دیگر نمی تپد را شاد کن و با حسین و عباست محشور و همنشین کن
کاش بمیرم قبل از تو آآآآآآآآآآآآآمیییییییییین
روح تمام پدران شاد
ممنون بابت متن زیبا و احساسی تون
روحشون شاد
قشنگ بود
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
لطفا پاسخ را به رقم وارد کنید:
نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
